Bu albüme not veriyorum: 7.8

Malum olduğu üzere çeşitli müzik bilgi kaynaklarında (erkek gibi itiraf edeyim; hedefimdeki kaynak pitchforkmedia) albüm tanıtımlarında dikkatimi(zi?) çeken bir nokta var. Albüm notlandırma/derecelendirme/rating/herneyse! Bu konu başlı başına ciddi bir sorun olmasına karşın 5 yıldız üzerinden verilen notlar (kesir değil tamsayı olacak) bir yere kadar mantıklı olmakla birlikte 5/10 üzerinden verilen kesirli yada 100 üzerinden küsüratlı notlar bende baya bir cansıkıcı hava yaratıyor. Bu noktada ister istemez, "Sevgili Romalılar" diye seslenip, "bir albümün değerlendirmesinde 7.8 ile 7.7 arasındaki o farkı(?) anlayabilecek derecede ne kadar da yüce insanlarsınız" demek istiyorum.

Aslında bu noktada kafama takılan soru şu: Albüm eleştirmeninin görevi ve sınırları nelerdir?

• Albümdeki şarkılardan bahsetmek (enstrüman zenginliği, vokal tekniği, harmoni...)?
• Albüm bütünlüğü ve sürükleyiciliğinden bahsetmek?
• İçeriği ve içeriğin sunuluşunu eleştirmek?
• Dinleyiciye albümü dinlemesi/alması konusunda bilgi vermek?

Gayet tabii ki bu maddeler çoğaltılabilir ve çeşitlenebilir. Fakat tüm bunları özetleme çabası ile nümerik bir ifade kullanmak ne kadar pragmatiktir? Kolaya kaçıp çok iyi, iyi, orta, meraklısına, kötü gibi ifadeler kullanmak daha uygun değil mi? Albüm hakkında daha ikna edici bir yaklaşım sunmuyor mu? 7.8 ile 8.1 not almış iki albüm arasından seçimi neye göre yapacağım? Hali hazırda klasikleşmiş albümlere 10.0 vermek iyi güzel de yeni çıkan ve klasik olmaya aday bir albüme not verilirken neden acımasızca davranılıyor. Bir albüme kötü not vermek iyi bir eleştirmen havası mı yaratmaktadır, yada bonkör davranıp çok not vermek?

Bir diğer konu da başıma patlar korkusuyla not vermekten çekinmek. Mesela; aramızda kaçımız bir Seren Alpsan olabiliriz de böyle bir rahatlıkla hareket edebiliriz? O kadar bilgili ve ilgilimiyiz. Birşeylerin hırsızıyız da çaktırmıyor muyuz? Elbetteki albüm eleştirmeni illa not vermek zorunda demiyorum. Bir albüm tanıtımında/eleştirisinde okumak istediğim; tamamıyla albümün içeriği, varsa önceki albümlerle bağlantısı/farkı, sahibinin kariyerindeki olası yeri vb bilgilerdir. Fakat albümü anlatma görevini üstlenen(?) eleştirmen, işinin verdiği zorunluluk gereği albümü anlatırken otobiyografik öğelerden uzak kalamıyor; sabah süt alırken yaşadığı olayın üzerine bilmem ne olmuş da, albüm hayatını değiştirmiş de, hayatının o anına soundtrack olmuş da vs. vs. vs. Hikaye yazma işini Orhan Pamuk'a bırakalım o yapsın. Belki de dünyanın en fazla öznel olan şeylerinden biri olan müzik zevki konusunda bu kadar kasmak neden? Neden bu kadar bunun esiri oluyorum/oluyoruz? Eski Stüdyo İmge dergilerinde, Seren Alpsan'ın Cool'unda, Rock Dergisinin bazı sayılarında ve nihayetinde Roll'da gördüğümüz o bir çok güzel yazıları neden daha sık göremiyoruz? İnternetle birlikte muazzam kaynaklara erişelebilmesiyle orospu olan bilgi artık kimsenin tekelinde değil, bunu gayet iyi anlamış durumdayım fakat bilginin sunumunda farklılık/özgünlük aramak ve bunu talep etmek gerekmiyor mu? Tüm bu soruların cevabı az sonra diyemiyorum, zira beyhude bir meşgale gibi görünüyor. Düşünüyorum, öyleyse depresyondayım!

Bu yazıya 10 üzerinden 3.7 veriyorum.